Byłabym jej ulubionym dorosłym.

Znowu mam 6 lat.

Kilka siniaków na nodze. 

A Gubin jest dla mnie całym światem. 

Znowu mam 6 lat. 

I chorobę lokomocyjną. 

I kocham Disneya. 

Tak bardzo, że gdy pada propozycja wyjazdu do Disneylandu, automatycznie zapominam o wszystkim. Te kilkanaście godzin w autobusie nawet mnie nie przeraża, bo cel tej wyprawy jest tak ważny, że zasłania wszystkie inne niedogodności.

Sześcioletnia Roxana zaśmiałaby się na myśl tego, co robię teraz. Powiedziałaby coś w stylu ALE NAMIESZAŁAŚ. Później usiadłaby ze mną na ławce i byłaby dumna. Cholernie dumna. Byłabym jej ulubionym dorosłym. 

Chciałabym aby nauczyła mnie tej odwagi. 

Chciałabym być bardziej odważna. We wszystkim widzieć tylko i wyłącznie cel. Czołgać się w błocie po kolanach z myślą, że to przecież normalne, że to po prostu trzeba przejść, by na końcu zobaczyć małą gwiazdkę. 

I bez różnicy czy ta gwiazdka to pałac z Disneylandu, dobry film krótkometrażowy, czy studia w Hiszpanii.

Znowu mam 6 lat.

I znowu się czołgam. 

I to z jaką satysfakcją. 

I jak zawsze wychodzi mi to na dobre. 

Roxana